10/08/2021 - 11:06
We lezen het regelmatig in de pers: bedrijf A en bedrijf B fusioneren. Of bedrijf A neemt bedrijf B over. Of bedrijf A neemt een deel van de activiteiten van bedrijf B over…
Vaak gaat de aankondiging gepaard met een foto van glunderende gezichten, die al dan niet het glas heffen bij een (nieuw) logo.
Voor de medewerkers van beide bedrijven is er een event om deze mijlpaal te vieren. Er wordt intern en extern gecommuniceerd waarom dit zo’n goede beslissing is, hoe complementair beide groepen zijn, wat men allemaal als opportuniteiten ziet in de toekomst.
Dit is wat zichtbaar is.
Wat minder zichtbaar is en er ook IS op dat moment zijn:
Jitske Kramer (corporate antropologe) vergelijkt zo’n merge wel eens met een huwelijk en een nieuw samengesteld gezin. Wie brengt wat in? Hoe rijk en gezond zijn beide partners?
Hoewel bepaalde vragen niet gesteld en niet beantwoord worden, zullen velen toch menen al een aantal antwoorden te kunnen zien. Ze zullen belang hechten aan bepaalde zaken, die ze als signalen zullen interpreteren.
Of deze beslissingen nu heel weloverwogen en vanuit de beste intenties zijn genomen, of ze zijn eerder als triviale zaken behandeld, ze zullen worden geïnterpreteerd, vanuit de mindset van elke medewerker en vanuit de gedeelde mindsets van groepen medewerkers.
En deze interpretaties zullen een impact hebben op het vertrouwen, de onderlinge samenwerking, de motivatie én het succes van de nieuwe organisatie.
Bent u een optimist? Dan gaat u er misschien vanuit dat, omdat dit huwelijk een goed overwogen strategische keuze is, de rest maar een kwestie van tijd is en de gemoederen uiteindelijk wel zullen bedaren.
Dan vrees ik dat ik niet zo’n goed nieuws heb. Ik kom in organisaties, waar men 15, 20 jaar na fusies nog precies weet wie, wanneer en vanuit welke overname aan boord kwam. En sterker nog: hoe men dat nog altijd kan zien… Helaas zijn de kenmerken die dan genoemd worden meestal niet de meest flatterende. Na 20 jaar nog zaken kunnen zien betekent meestal dat men ziet wat men gelooft…
Hoe irrationeel dit ook kan lijken, het heeft impact. Er is ongetwijfeld een verlies aan potentieel in samenwerking, co-creatie, … wat ook een zakelijk verlies is. Denk eens in termen van Potential Value Loss…
Ik zag ook al fusies, waarbij na 2 jaar de totale omzet of de winst niet groter was dan die van de grootste partij voorafgaand aan de fusie…
Het goede nieuws is dat er kennis en methodologie voor handen is om een goede start te maken en nieuwe samenwerkingen te ondersteunen op hun weg naar succes.
Het minder goede nieuws is dat in Vlaanderen die proactiviteit vaak ontbreekt.
Het optimisme of de no-nonsense mentaliteit overheerst. Optimisme en no-nonsense zijn uiteraard kwaliteiten. Maar een teveel van een bepaalde kwaliteit, kan van de kwaliteit in kwestie een valkuil maken.
Dan stel ik vast dat er pas aandacht komt na alarmerende signalen van demotivatie en cynisme, tegenwerking, openlijke conflicten, afwezigheden, verloop, … Dan wordt er (externe) hulp gezocht.
Het kost dan ook vaak veel meer energie en geld om de gevolgen van een slecht gestart huwelijk te herstellen dan te investeren in de start zelf, waarbij proactief wordt omgegaan met de uitdagingen.
Daarom alvast enkele tips om goed te starten:
Heeft u na het lezen van dit artikel vragen of bedenkingen?
Wil u graag eens van gedachten wisselen?
Neem dan vrijblijvend contact op.
Download nu uw gratis CHECKLIST TEAMS en ontdek hoe het met uw team gesteld is en waar de verbeterpunten liggen.
Download nu uw gratis CHECKLIST LEADERSHIP en ontdek hoe ontwikkeld uw leiderschap is.
Deze website maakt gebruik van cookies. Lees meer